Ποιήματα από το βιβλίο "Δώρο Ζωής"

Αχ! Αγάπη μου

Αχ! Αγάπη μου..
Δεν υπάρχει μέτρο να μετρηθείς
μήτε καλούπι
στο σύμπαν να χωρέσεις.

Ούτε ζυγός η αξία σου να ζυγιστεί
στην καρδιά μου
δεν ήλπιζα ν' αντέξεις.

Στο άπειρο ζητώ

το μέγεθός σου να δείξω
αμύθητους θησαυρούς

γυρεύω να κρύψω.
Την απόλυτη αίσθηση

αναζητώ να με νιώσεις
ίσως να είμαι τυφλή

αλλά μη μου θυμώσεις.

Ήρθες μια μέρα

σαν άνεμος καυτός

έδιωξες την παγωνιά

της καρδιάς μου.
Ήρθες σαν αντανάκλαση
του ήλιου φως
πήρες τους φόβους
απ' τα όνειρά μου.

Ζούσα
καθημερινά στην ορφάνια
χαμένη κι εγώ μες στ’ αζήτητα.
Φώλιαζα
την ελπίδα στην αφάνεια
μ' ελάχιστα ήμουν κι ασήμαντα.

Αντάλλαξες τον πόνο μου

με τη χαρά.
Στο πλευρό σου έκανες χώρο

να πλαγιάσω.

Ξεδίψασες τα χείλη μου

με δυο γλυκά φιλιά.
Φτερά αγγέλου φόρεσες

εμένα να σκεπάσουν.

Ζεστή ανάσα

στην πνοή μου έδωσες.
Τα βήματά σου
είναι πλάι στα δικά μου.

Μέσα στο τούνελ

του μυαλού μου πέρασες.
Πολέμησες με όλα

τα διλλήματά μου.

Στη γειτονιά μου

ο έρωτάς σου κατοικεί.
Στου νου μου την πόλη
μπαινοβγαίνεις.

Στο όνειρό μου
κάθε βράδυ είσαι εκεί.
Στις σκέψεις μου
της μέρας ταξιδεύεις._

Εσύ μόνο εσύ

Εσύ, μόνο εσύ..

Που ήρθες και μου ζωγράφισες 

με χάδια το κορμί μου.

Σαν λάφυρο εμφύλιου πολέμου

κέρδισες την ψυχή μου.

Στ' αστέρια σπίτι μου 'χτισες

κι αμπάρωσες την πόρτα.

Γνωρίζοντας πως ο έρωτάς μας

δε δέχεται δεσμά.

_Ηδονή του μυαλού μου

εσύ, μόνο εσύ..

Που τα κρυμμένα μου όνειρα 

είδες μες στη ματιά μου.

Επιβάλλοντας την αύρα της σιωπής

και της αγάπης στα όριά μου.

Σκορπίστηκες στον ουρανό

έγινες φως να με φωτίζεις.

Δίνοντας γεύση στη σκέψη μου 

τις γκρίζες λέξεις χρωματίζεις. 

_Της καρδιάς μου, ταυτότητα

εσύ, μόνο εσύ..

Ξένα βήματα ακολούθησα

κι όμως χάθηκα στα δικά σου.

Έγινες τ' όραμα της ζωής 

κι ονειρεύομαι τα όνειρά σου.

 Τα δάκρυα της χαράς μου

στου χρόνου την κλεψύδρα.

Μου 'μαθες τρόπους να κοιμάμαι 

στα σύννεφα ήρεμα τη νύχτα.

_Της μοίρας μου, επιλογή

εσύ, μόνο εσύ..

Παλμός μου έγινες γλυκός

των αισθήσεων παραζάλη.

Αβέβαιο αν νικήσω ή αν χαθώ

στου έρωτα την πάλη.

Ακολουθώντας την ηχώ σαν μαγεμένη

να 'μαι στο πλάι σου δική σου.

Με παράλληλες καυτές ανάσες 

μεταλαμβάνοντας το φιλί σου.

_Η γλώσσα των χεριών μου

εσύ, μόνο εσύ.

Ίσως δε θα 'χω μυαλό αύριο να σκεφτώ

ίσως ούτε και μιλιά να στο φωνάξω.

Ίσως όλοι με σταυρώσουν απόψε γι' αυτό 

κι όσα σμιλεύω με λόγια δε σου γράψω.

Δε σ’ αποχαιρετώ, ούτε και σ’ απαρνιέμαι

μια ευχή σου μονάχα κρατώ:

«Μακριά μου μη φεύγεις 

από εσένα κρατιέμαι»

Στη δίνη των παθών

Τιμή μου να σε ανακαλύψω
που μ' άφησες να σε γνωρίσω
σε ξέρω πλέον πιο καλά
απ' τον καθένα
κι από μένα.

Φώτισα κρυμμένες γωνιές
της ψυχής σου
ξεσκέπασα κομμάτια
της ζωής σου
ταξιδέψαμε ως την αυλή
του παραδείσου.

Σε μια παράσταση ονειρική
πρωταγωνιστές εγώ κι εσύ.
Θεέ μου, τέτοιες στιγμές
δε χορταίνεις να τις ζεις.

Είδαμε χρώματα του ονείρου
μες στον ωκεανό της μέθης.
Αγγίξαμε έναν αλλιώτικο ουρανό
φτάσαμε στην πύλη του φωτός.
Τρυπώσαμε στου πόθου την καρδιά
ξεχύθηκαν αρώματα ζεστά.

Σπάζοντας το φράγμα της μοναξιάς
βρήκαμε μονοπάτια μυστικά.
Η πορεία μας αποτυπώθηκε
στου ορίζοντα τον καμβά.
Μας φιλοξένησαν αστέρια λαμπερά
κι όλα έμοιαζαν μαγικά.

Όνειρα μεγάλα, όνειρα μικρά
πέρα απ' τα γήινα πορεύτηκαν μακριά.
Έτσι χέρι, χέρι περάσαμε κι εμείς

τα όρια του σύμπαντος τα σύνορα ζωής.

Πυράκτωσαν
το σώμα μας αισθήσεις της φωτιάς.
Υπέκυψαν αισθήματα δύσβατα δυνατά
μπρος στην ασύγκριτη ομορφιά.

Στο απροσδιόριστο χαμένοι και οι δυο
παρασυρμένοι στη δίνη των παθών.
Γευτήκαμε νέκταρ της ηδονής
της πιο γλυκιάς υποταγής.

Απόλυτη συνύπαρξη
στ' απόκρυφα της νύχτας
παλίρροια στου έρωτα τα δίχτυα.

Το αποκορύφωμα στερνής επιθυμίας
να νιώσουμε ξανά την ίδια τρικυμία.

Τόση αγάπη που εισπράττω ευλογία τη θεωρώ
κάθε ανάσα και πνοή μου για κείνον που αγαπώ.

Την ανταποδίδω με όλη μου την ψυχή
στον άνθρωπο που πρόσμενα
ολόκληρη ζωή..

 «Δώσ’ μου πίσω την καρδιά μου
πιο πολύ να σ' αγαπώ
αν το θες κι άλλο να ζήσω
και διπλά να σ' αγαπώ»

Δώρο ζωής                                                                                          Βίντεο "Δώρο ζωής"