Θέλησα
_Θέλησα
Να λείπω ένα πρωί
η αυγή είχε αργήσει.
Κάποιες λέξεις να πω
η φωνή είχε ξεψυχήσει.
Την άκρη της ζωής να βρω
μα χάθηκε το τέλος.
Να περάσει ο καιρός
μα το μυαλό σταματημένο.
_Θέλησα
Να είναι όλα σωστά
μ' έπνιξαν τα λάθη.
Άριστα στην αριθμητική
ξέχασα την πράξη.
Το δρόμο μου να βρω
ακόμα δεν τον βρήκα.
Να φωνάξω σ' αγαπώ
ακόμη δεν το είπα.
_Θέλησα
Να σβήσει η φωτιά
αυτή με σιγολιώνει.
Στο πάθος να κρυφτώ
εκείνο δεν τελειώνει.
Στ' όνειρο να χαθώ
με ξυπνά το δάκρυ.
Με χαμόγελα να ντυθώ
αυτό ήταν απάτη.
Να λείπω ένα πρωί
η αυγή είχε αργήσει.
Κάποιες λέξεις να πω
η φωνή είχε ξεψυχήσει.
Την άκρη της ζωής να βρω
μα χάθηκε το τέλος.
Να περάσει ο καιρός
μα το μυαλό σταματημένο.
_Θέλησα
Να είναι όλα σωστά
μ' έπνιξαν τα λάθη.
Άριστα στην αριθμητική
ξέχασα την πράξη.
Το δρόμο μου να βρω
ακόμα δεν τον βρήκα.
Να φωνάξω σ' αγαπώ
ακόμη δεν το είπα.
_Θέλησα
Να σβήσει η φωτιά
αυτή με σιγολιώνει.
Στο πάθος να κρυφτώ
εκείνο δεν τελειώνει.
Στ' όνειρο να χαθώ
με ξυπνά το δάκρυ.
Με χαμόγελα να ντυθώ
αυτό ήταν απάτη.
_Θέλησα
Να σηκώσω το σταυρό
Να σηκώσω το σταυρό
εγώ
θεός δεν είμαι.
Να μείνω στο παρελθόν
με ζητούν οι ευθύνες.
Να έχω δυο φτερά
τα ύψη με τρομάζουν.
Την έξοδο να βρω
ερινύες με πλησιάζουν.
_Θέλησα
Ένα ταξίδι μακρινό
μόνο στη σκέψη φεύγω.
Το αδύνατο δυνατό
ότι κι αν κάνω φταίω.
Ποίημα της χαράς
λόγια υποβάλλει η λύπη.
Ν' αράξω στο σταθμό
κλείνει, το τρένο λείπει.
_Θέλησα
Να είμαι λογική
αγγίζοντας τ' αστέρια.
Να μιλάει η ψυχή
στου νου μου τα λημέρια.
Τον παλιό μου εαυτό
μα δε γυρίζει πίσω.
Θέλησα κοντά σου να βρεθώ
μη γίνει η αγάπη μίσος.
Να μείνω στο παρελθόν
με ζητούν οι ευθύνες.
Να έχω δυο φτερά
τα ύψη με τρομάζουν.
Την έξοδο να βρω
ερινύες με πλησιάζουν.
_Θέλησα
Ένα ταξίδι μακρινό
μόνο στη σκέψη φεύγω.
Το αδύνατο δυνατό
ότι κι αν κάνω φταίω.
Ποίημα της χαράς
λόγια υποβάλλει η λύπη.
Ν' αράξω στο σταθμό
κλείνει, το τρένο λείπει.
_Θέλησα
Να είμαι λογική
αγγίζοντας τ' αστέρια.
Να μιλάει η ψυχή
στου νου μου τα λημέρια.
Τον παλιό μου εαυτό
μα δε γυρίζει πίσω.
Θέλησα κοντά σου να βρεθώ
μη γίνει η αγάπη μίσος.
_Θέλησα
Να μ' αγαπάς να σ' αγαπήσω.
Όσο η ομορφιά του κόσμου
μου
χαμογελά.
Όσο
η γλυκιά μου νιότη
πίσω
δε γυρνά.
Όσο
η καρδιά για μέρες
σε
αναζητά.
Όσο
κι αν ξυπνώ τις νύχτες
δίχως
αγκαλιά.
Όσο
με τη σκέψη ψάχνω
γύρω
να σε βρω.
Και
στιγμή χωρίς εσένα
άλλο
δεν μπορώ.
_Δεν
παραιτούμαι
Όσο
με τους στίχους θέλω
κι
άλλα να σου πω.
Όσο
δεν περνούν οι δείχτες
και
παραμιλώ.
Όσο
το κορμί μου τρέμει
και
σε επιθυμώ.
Όσο
μες στο αίμα ρέεις
και
παραληρώ.
Όσο
το σκοτάδι πέφτει
ώρα
δεν κυλά.
Όσο
την ανάγκη έχω
χάδια
τρυφερά.
_Δεν
παραιτούμαι
Όσο
κι αν πονώ..
_Δεν
παραιτούμαι
Όσο
η αγάπη υφαίνει
ένδυμα
ψυχής.
Όσο
η αυγή ανατέλλει
μες
στη φυλακή.
Όσο
στ' όνειρό μου θέλω
άγγιγμα
ζεστό.
Όσο
βράδια περιμένω
να
'ρθεις να σε δω.
Όσο
καλοκαίρια φεύγουν
με
την παγωνιά.
Όσο
η σιωπή πονάει
με
κρατάει σφιχτά.
_Δεν
παραιτούμαι
Όσο
από τα μάτια σου
βλέπω
τη ζωή.
Όσο
των καιρών το χάσμα
μοιάζει
με πληγή.
Όσο
μαγικό μου πλάσμα
στο
παρόν μου ζεις.
Όσο
απ' τη δική σου ανάσα
παίρνω
εγώ πνοή.
Όσο
στο μυαλό μου υπάρχεις
θα
σε διεκδικώ.
Όσο
η γη κύκλους θα κάνει
θα
σε αγαπώ.
_Δεν
παραιτούμαι
ούτε
αποχωρώ.
Απλά
στο επιβεβαιώνω ότι σ' αγαπώ.
Μυριάδες μέσα μου οι λέξεις
αναρωτιέμαι πως αντέχεις
δε
φτάνει σίγουρα μια ζωή
ποτέ δε θα 'ναι αρκετή.
Στης αγάπης την οδό ταξιδεύω
απόσταγμα του έρωτα μαζεύω
κατάθεση σκέψεων ν' αφήσω
αισθήσεων χείμαρρο να πνίξω.
Ένας στίχος μονάχος δεν μπορεί
στην όψη της αγάπης να σταθεί
στο χαρτί να μιλήσει..
Μια στιγμή υπαρκτή όμως αν ζει
βαθιά κι αν έχει εγκλωβιστεί
βέβαιο θα σ' αγγίξει.
Ζητώντας το παραπάνω
στου πόθου τον ωκεανό
στην έκσταση της ποίησης
πλανιέμαι να το δω.
Πολλές ζωές πρέπει να ζήσω
ονειροδρόμια να χτίσω
απ' την αρχή να μ' ανακτήσω.
Την πιο μεγάλη έννοια να βρω
με όλα όσα θέλω να σου πω
πιο πάνω κι απ' το σ’ αγαπώ.
ποτέ δε θα 'ναι αρκετή.
Στης αγάπης την οδό ταξιδεύω
απόσταγμα του έρωτα μαζεύω
κατάθεση σκέψεων ν' αφήσω
αισθήσεων χείμαρρο να πνίξω.
Ένας στίχος μονάχος δεν μπορεί
στην όψη της αγάπης να σταθεί
στο χαρτί να μιλήσει..
Μια στιγμή υπαρκτή όμως αν ζει
βαθιά κι αν έχει εγκλωβιστεί
βέβαιο θα σ' αγγίξει.
Ζητώντας το παραπάνω
στου πόθου τον ωκεανό
στην έκσταση της ποίησης
πλανιέμαι να το δω.
Πολλές ζωές πρέπει να ζήσω
ονειροδρόμια να χτίσω
απ' την αρχή να μ' ανακτήσω.
Την πιο μεγάλη έννοια να βρω
με όλα όσα θέλω να σου πω
πιο πάνω κι απ' το σ’ αγαπώ.
Στις
όμορφες στιγμές που ζήσαμε
στα ζωντανά όνειρα της ζωής
μέσα στην αποπλάνηση κυλήσαμε
στα θερμά λόγια της ψυχής.
Συναρμολογώντας ρήματα φτωχά
τα κορμιά ενώνω σε πλάνα τολμηρά
ξανά να σ' ακουμπήσω..
Σε κάθε μια στροφή σε διεκδικώ
παλεύοντας με κάθε στεναγμό
ωσότου να κερδίσω.
Στην κλίμακα των παλμών σε ψάχνω
προς μια κατεύθυνση οδεύω
γλυκό μου αμάρτημα του πάθους
μην αργείς σε περιμένω..
Σ' επίγειους παραδείσους να με πας.
στα ζωντανά όνειρα της ζωής
μέσα στην αποπλάνηση κυλήσαμε
στα θερμά λόγια της ψυχής.
Συναρμολογώντας ρήματα φτωχά
τα κορμιά ενώνω σε πλάνα τολμηρά
ξανά να σ' ακουμπήσω..
Σε κάθε μια στροφή σε διεκδικώ
παλεύοντας με κάθε στεναγμό
ωσότου να κερδίσω.
Στην κλίμακα των παλμών σε ψάχνω
προς μια κατεύθυνση οδεύω
γλυκό μου αμάρτημα του πάθους
μην αργείς σε περιμένω..
Σ' επίγειους παραδείσους να με πας.
«Αυτά σου έλεγα μέχρι χθες
στο
σήμερα γεμάτη σιγουριά
ίσως
αύριο να 'ναι αργά»
